Dün iki meslektaşımızı ve bir tıp öğrencisi arkadaşımızı, kardeşimizi yaşamlarına son vermeye karar verdikleri için yitirdik. Yaşamlarının başlangıç sayılabilecek en güzel yıllarında aramızdan ayrılmayı tercih etmeye iten yaşanmışlıklarını, düşüncelerini, psikolojik durumlarını artık hiç bilemeyeceğiz. Bildiğimiz şudur ki:

Tıp mesleği bir insanın seçebileceği en zor mesleklerden biridir. Eğitim yılları, çalışma koşulları, günler ve geceler boyu tutulan nöbetler, sürekli fiziksel ve psikolojik olarak kötü durumdaki insanlarla hem hâl olmak zorunda kalmak, meslekleri dışında insani ve hak ettikleri koşullarda bir yaşam alanı yaratamıyor oluşları hekimleri psikolojik ve fiziksel olarak yıpratmaktadır. Üstelik sağlığın ticarileştirilmesi, alınan satılan bir meta haline getirilmeye çalışılması, hasta doktor ilişkisinin müşteri satıcı ilişkisine dönüştürülmesi hekimlere meslek anlayışlarına asla uymayacak şekilde çalışma koşulları dayatmaktadır. Bir hekimin uzayan mesai ve nöbet saatlerinde, aşırı hasta ve iş yükü altında çalıştırılması, hekim emeğinin alabildiğince sömürülmesi çalıştığı kurumun kâr hanesine yazılmakta bu da hekimlerin her geçen gün artan oranda mobbinge maruz kalmalarına zemin oluşturmaktadır.

İyi değiliz, bir meslektaşımızı dahi bozulan psikolojisi nedeni ile kaybetme ihtimalimiz söz konusu oldukça, iyi olmayacağız!

Ankara Tabip Odası

Yönetim Kurulu